Parijs Brest Parijs 2003

Onze voorzitter, Ben Claassens, wil jullie laten meegenieten van Parijs-Brest-Parijs 2003 en de voorbereiding daarop. Hier volgt zijn relaas. Lees en huiver...

Tot 5 april is dit beperkt gebleven tot 3 keer met WTC Grensland meefietsen. Daarnaast heb ik met Jos Vogten eind maart onze Grenslandklassieker over 125 km gefietst. Dinsdag 1 april ben ik in mijn uppie 125 km door de Ardennen gaan fietsen. Ruim 500 km. staan op de teller.

Op 18 augustus is het weer zover. Met 3500 anderen vanuit Parijs een blikje Cola drinken in Brest en dan weer terug. Met Jos Vogten heb ik me ingeschreven voor de voorbereidingstochten vanuit Ossendrecht.

De 200 km kwalificatietocht vanuit Ossendrecht op 5 april 2003

De 300 km kwalificatietocht vanuit Ossendrecht op 26 april 2003

De 400 km kwalificatietocht vanuit Lonneker op 9 mei 2003

De 400 km kwalificatietocht vanuit Ossendrecht op 16 mei 2003

De 600 km kwalificatietocht vanuit Ossendrecht op 31 mei 2003

De 600 km kwalificatietocht vanuit Tournai op 7 juni 2003

De 200 km kwalificatietocht vanuit Ossendrecht op 5 april 2003

Vrijdagavond zijn we naar hotel Dekkers, tegenover de startplaats in Ossendrecht, vertrokken. Lekker geslapen en om 06.00 uur zaten we al te buffelen aan een lekker ontbijt. Even na zevenen gaf voorzitter van ERN, Robert Leduc het startschot.

Er werd traditiegetrouw weer veel te hard gereden. Met een groep van ong. 50 personen krijg je achterin in ieder geval dikke bovenbenen van het aanzetten na de bochten. De route ging naar Minderhout in België. De meeste sloegen rechts af enkelen rechtdoor richting Zundert. Ook wij reden richting Zundert en zaten dus fout..... Uiteindelijk stonden Jos en ik er alleen voor. We waren 9 km. uit koers en hoopten de rest nog in te halen voor de volgende pauzeplaats. Dan krijg je onze standaard opstelling: Jos voorop ( type " beul van Geleen" ) en ik erachteraan ("type lange slungel van Elsloo") tegen windkracht 5 in rammen. Bij de pauzeplaats stond Robert en Jan Harmsen ons buiten al op te wachten: jullie moeten wel de goede pijltjes volgen, alles is alweer vertrokken......

De route ging door het westBrabantse landschap, net ten noorden en zuiden van de Nederlands-Belgische grens richting Goirle. Met zijn tweetjes hebben we ongeveer 100 km. wind zitten happen. Gelukkig begon Jos ook wat vermoeidheid te voelen en konden we ons mooi afwisselen. Was wel nodig want als Limbo's zijn wij niet zo een windrijders. Op de rustplaats bij km. 136 zaten o.a. John Zeilmaker en Gerard Rasing nog te genieten van de koffie. Afgesproken werd dat ze op ons zouden wachten en dat we "en groupe" de laatste 60 km gingen wegtrappen.

Tot nu toe had ik met Jos een gemiddelde van 28,3 km/uur. Met het nieuwgevormde gezelschap fietsen we met een gangetje van 25 km./uur richting Ossendrecht. Het scherpe bleek er wel van af te zijn bij de anderen, bij ons ook maar niettemin hadden we nog last van testosteronaanmaak. We voelden ons toch geroepen om veel kopwerk te doen. De beentjes wilden best nog wel. Het tempo ging gestaag richting 28 km/uur en de ferme tegenwind zorgde ervoor dat we met dikke poten en een zeer tevreden gevoel in Ossendrecht aankwamen. Lekker gedoucht in het hotel en gaan eten. We keken terug op een 219 km tocht welke zwaar was door de wind. Tegelijkertijd verbaasde het ons beiden dat we op deze fantastische manier 27,7 km/uur gemiddeld en overwegend met zijn tweetjes hadden gefietst. Een goede basis voor de langere tochten is gelegd !!

De 300 km kwalificatietocht vanuit Ossendrecht op 26 april 2003

Als voorbereiding op deze tocht heb ik, na de 200 km, Fagnes et Lacs, Route Buisonierre en met Jos La route des Sources gereden. Allemaal tochten van ong. 150 km. door de Ardennen. Stuk voor stuk aan te raden, zeker voor de klimgeiten. Helaas heb ik in de afgelopen twee weken afscheid moeten nemen van twee vriendinnen. Ze werden niet ouder dan 43 en 42 jaren. Fietsen is dan de manier om eens lekker uit te waaien. Dat uitwaaien is wel gelukt in het Zeeuwse land!

We vertrokken om 06.00 uur vanuit Ossendrecht met de provincie Zeeland op de menukaart. Zoals altijd zuidwesten wind en een weersverwachting die de nodige neerslag beloofde. Met 50 deelnemers gaat het richting Zuid-Beveland, totdat Bennie lek rijdt. De rest fietst door en we staan er dus weer alleen voor.
Het achterwiel gedemonteerd en wat blijkt........de band is tot op de draad versleten. Ik zie zo de binnenband, het loopvlak ontbreekt over een heel stuk. Ik schaam me de ogen uit mijn kop. Dit was echt niet nodig geweest. Door mijn stomme schuld moeten we de tocht weer met ons tweetjes gaan klaren. Binnenband vernieuwd en voorzichtig verder rijden. Op zoek naar een rijwielhandelaar maar het is pas 07.30 uur, dus nog even doorfietsen. Gelukkig treffen we John Zeilmaker een stuk verder, hij heeft net sanitaire stop nummer 4 van die ochtend erop zitten. Voor de duidelijkheid: John is de grote Fries met de kleine broek. Hij begeleidt ons naar de fietshandel omdat hij een reserveband bij zich heeft. Na tienen hebben we geluk in de buitenwijken van de wereldstad Serooskerke. Een fietshandel heeft nog ergens achter de bandjes voor de kinderfietsjes een racebandje liggen.

We hebben er 82 km op zitten en in West Kapelle op 95 km is de eerste rustplaats. John en enkele ligfietsers zijn er nog. We vertrekken vol goede moed totdat........... bij km. 100 na een rechts bochtje Jos achterblijft. Hij staat verbaasd naar zijn frame te kijken. Wat blijkt : zijn Ernesto Colnago heeft het na jaren trouwe dienst en tienduizenden kilometers definitief begeven, het frame is gebroken : de horizontale buis is aan de lug bij het balhoofd afgescheurd. Wat doe je dan....bellen naar de organisatie om opgehaald te worden. Onderwijl arriveren de ligfietsers. Een van deze handige mannen heeft een spanband bij zich, kijkt naar de fiets en komt op het lumineuze idee om deze tussen zadelpen en stuurpen te spannen. Jos gaat proefrijden: het functioneert, we kunnen hoogstwaarschijnlijk naar de volgende stopplaats rijden. Misschien verder want we willen toch wel de homologatie van de 300 km vandaag binnen krijgen.

Er wordt stevig gefietst en het gaat steeds harder regenen....heel hard regenen! We schuilen bij een tankstation waar een ANWB wegenwachter zo vriendelijk is om de afgebroken lug van secondenlijm te voorzien en een extra spanband aan te brengen. Ik vraag aan John terwijl we over de Brouwersdam fietsen waar het land ophoudt en waar de zee begint. Het is niet meer te zien, de regen valt met bakken uit de hemel en het waait stevig. De bovenbenen worden op de proef gesteld. Jos heeft het al moeilijk genoeg omdat zijn fiets niet zo soepeltjes stuurt. We nemen Goeree-Overflakkee, puur kilometers wegmalen, steken via de Haringvlietbrug over naar de Hoekse Waard. In Strijen hebben we er 212 km op zitten. We besluiten om niet te lang te pauzeren omdat we achter op het schema zitten. Jos kan niet goed volgen omdat hij iedere oneffenheid in de weg wil opvangen om het frame heel te houden.

Het zwaarste stuk moet nog komen. We hebben nog 100 km te gaan, de beentjes zijn door het stoempen toch al wat opgeblazen en .....we hebben wind op kop. De Kiltunnel door en richting Moerdijkbrug. De longen krijgen volop frisse lucht. We wisselen elkaar kop-over-kop af. Bij de pauzeplaats in Zevenbergse Hoek is het al 18.00 uur. Een kop koffie en weer verder. Nog 60 km wind opzij duwen. Nu is het echt doorstoempen. Gelukkig heb ik geen hartslagmeter om. Ik vermoed dat hij vaker in het rode gebied terecht zou zijn gekomen. Met zijn drieën klaren we de klus om 20.15 uur. We hebben toch nog een rijgemiddelde van 27,9 km/h. De totale afstand is 312 km. We zijn voldaan. We hopen dat we bij de 400 km bij de groep kunnen blijven, ik met nieuwe bandjes en Jos met zijn nieuwe fiets ......................

De 400 km kwalificatietocht vanuit Lonneker op 9 mei 2003

In verband met de ziekte van mijn schoonzus weet ik niet of ik op 16 mei in Ossendrecht kan fietsen. Veiligheidshalve kies ik er dan ook voor om “de 400” in ieder geval in Lonneker op 9 mei te fietsen. Ik vertrek om 16.00 uur, zonder Jos omdat hij andere verplichtingen heeft. De omgeving van Enschede is werkelijk formidabel mooi, uitgestrekt en groen. Ik vraag me af waarom we in Limburg allemaal op zo’n kluitje wonen. De vaste fietsmaten hebben zich al gegroepeerd en we vertrekken met zo’n 85 deelnemers vanuit het gezellige Lonneker op vrijdagavond om 21.00 uur. Welgeteld de derde bocht zorgt al voor een verrassing: Gerard slaat linksaf, komt in de zachte berm terecht, scheert rakelings langs een lantaarnpaal en valt op het fietspad. Ik kan hem nog net ontwijken. Hij weet zich niets te herinneren, heeft hier en daar schrammen en schaafwonden. De onrust is groter dan de uiterlijke schade.

De meute is natuurlijk doorgereden en wij staan met zijn zessen ( of 5,5 ) voor de taak om toch dit brevet te behalen. John Zeilmaker heeft de routekaart op zijn stuurtas en we beginnen in een gematigd tempo aan de nachtelijke rit. We gaan meteen naar Duits grondgebied, perfecte wegen en geen verkeer. Gerard knapt goed op en het tempo wordt opgevoerd. Gedurende de nacht sluiten zich nog andere deelnemers bij ons aan. De route leidt ons naar Warstein. De eerste 125 km zijn mooi vlak en er wordt behoorlijk doorgeknald op de fietsjes. Ik heb onderhand de ervaring dat ik hier niet door aan het twijfelen raak. De kans bestaat natuurlijk dat het veel sterkere fietsers zijn, maar meestal zakken de heren in het laatste stuk toch door de mand !

Warstein ligt in de uitlopers van het Sauerland en dat hebben we mogen ervaren, 75 km bergop en gelukkig ook bergaf. Om 07.00 uur staan we, vlak bij de brouwerij in Warstein, bij een warme bakker van de koffie te genieten. De afgelopen uren heeft het behoorlijk geregend. In het heuvelachtige gedeelte ben ik vooruitgereden en de groep volgt op 20 minuten. In de loop van de ochtend klaart het wat op en de regenjacks kunnen uit. De fut is er wel uit bij de rest en het verbaast mij dat ik nog zo fit ben. Samen met John doe ik het kopwerk op de terugtocht. We hebben wind tegen maar het gaat wonderlijk goed met Bennie. Het is een fijne groep en er wordt best nog wat afgelachen. We eten samen in een restaurant.
Ik geniet van de schitterende omgeving en hoop hier nog eens terug te komen. We arriveren in Lonneker na 409 km. op zaterdagavond om 20.15 uur. Rijgemiddelde: 27,4 km/uur. Zoals altijd wordt er onder elkaar gefeliciteerd maar dat ik bedankt wordt voor het vele kopwerk is voor mij een primeur. Lekker gaan douchen en naar huis.

De 400 km kwalificatietocht vanuit Ossendrecht op 16 mei 2003

Jos moet zijn 400 km. brevet nog halen en ik besluit met hem mee te gaan naar Ossendrecht. Wat extra kilometers maken kan geen kwaad. Mijn schoonzus is nog ziek en als ik thuis blijf zitten heb ik toch geen gezonde afleiding. Afgesproken dat ik de gsm de hele nacht aan laat staan….

Met een groep van 35 deelnemers vertrekken we vrijdagavond om 22.00 uur richting Brasschaat. Ik heb veel meer eten bij me dan vorige week en het voornemen gemaakt om meer te drinken. Afgelopen week heb ik geconstateerd dat ik te veel afgevallen was tijdens de 400 van Lonneker. Dus o.a. Finy’s heerlijke zalmsalade met farfalla en penne in kleine bakjes gedaan om die in de pauzes te nuttigen.

De eerste uren fiets ik niet lekker, het is maar kilometers maken. Ik kijk regelmatig op de gsm of ik een oproep gemist heb. Ik ben aan het plannen wat ik ga doen als mijn broer belt. In Tienen is na 100 km de eerste pauze, we hebben 28 km/uur afgelegd. We rijden de stad uit als een politiepatrouille ons staande houdt. De heren complimenteren ons voor de perfecte verlichting en reflecterende hesjes etc.. Ze informeren waar we mee bezig zijn. Na een korte uitleg verklaren ze ons niet voor gek, maar besluiten ons te begeleiden tot ver buiten de stad. Het is verboden om met meer dan 20 fietsers zonder begeleidende auto over straat te gaan en al zeker niet op dit tijdstip ( het is 03.00 uur ) als er alleen maar “zotten” over de weg scheuren. Het is wel bijzonder om kilometers voor het blauwe zwaailicht uit te fietsen.

Het keerpunt is het prachtige kasteel in Clavier ook wel bekend van de route de Buissoniere. Veel eten en lekkere soep naar binnen gewerkt. We beginnen aan de terugtocht richting St. Truiden en er wordt flink tempo gemaakt waardoor Jos in de problemen komt. We besluiten om de rest te laten gaan en op eigen tempo via Scherpenheuvel, Herstelt en Essen naar Ossendrecht te fietsen. Over de laatste uren is niet veel te schrijven: kilometers maken over ellenlange fietspaden. Op zaterdagmiddag om 17.15 uur kunnen we de organisatie in Ossendrecht bedanken voor alle moeite die zij zich getroost hebben. Rijgemiddelde 25,4 km/uur, afstand 409 km.

Komende dagen valt de beslissing of we komend weekend in Lonneker de “600” fietsen of, conform planning, over twee weken hier in Ossendrecht. Mijn gsm heeft nog steeds geen sms of gesprek ontvangen dus ik bel naar huis om door te geven dat de tocht goed en veilig verlopen is. Finy vertelt me dat mijn schoonzus ‘s ochtends op 53 jarige leeftijd overleden is. Het had geen nut om mij tijdens de tocht te bellen. Het zal voor mij een memorabele tocht blijven……….

De 600 km kwalificatietocht vanuit Ossendrecht op 31 mei 2003

Na een week van koorts en daarna een week rust start ik met Jos op 31 mei in Ossendrecht voor de laatste kwalificatierit. Vanuit Ossendrecht door Brabant, de Kempen, Limburg, Ardennen (tot in La Roche) en weer terug via St. Truiden.

Ik merk al vlug dat mijn benen "op slot" zitten. Het is warm weer en Bennie zit niet lekker op de fiets. Thuis (de route loopt langs Elsloo) eten we en vertrekken naar Vaals, ik plof zo'n beetje uit elkaar van de warmte. We nemen de steile kant, door het bos, van de Baraque Michel. Jos gaat ver voor mij uit. Ik neem het besluit om ermee te stoppen. We liggen twee uren achter op ons schema en als ik door ga heb ik zeker de volle 40 uren nodig. Op de top van de Baraque, na 265 km, nemen we afscheid. Jos gaat verder en fiets de tocht uit. Ik bel mijn zoon dat hij mij mag komen ophalen. Voor de eerste keer geef ik op en ik vind het helemaal niet erg !!!

Ik slaap de klok rond en struin Internet eens af waar ik nog een 600 kan rijden om in Parijs te mogen starten. Volgende week is er een mogelijkheid vanuit Tournai. Hier heb ik 8 jaren geleden met Jos de 1000 km gereden en dat beviel prima.

De 600 km kwalificatietocht vanuit Tournai op 7 juni 2003

Op vrijdagavond vertrek ik met Ivo Miessen vanuit Visé naar Tournai. Op zijn aanraden gaan we met de trein. Goedkoop en veiliger bij de terugreis. Inderdaad goedkoop: de fiets gaat voor 4,20 euro mee; een enkeltje voor ons kost zes hele euro's ! Voor het station van Luik Guillemins moet ons treintje even wachten waardoor we de aansluiting naar Tournai zullen missen. Geen probleem: de conducteur die ons ook al zo vriendelijk de fietsen opborg belt naar de machinist van de sneltrein dat hij moet wachten met vertrek totdat wij er zijn. Zou zoiets in Nederland mogelijk zijn? De fietsen worden (weer) vriendelijk opgeborgen in de speciale ruimte van de sneltrein en de rit naar Tournai is een verademing. De airco doet zijn best, ruimte te over en geruisloos zoeven wij in twee uurtjes naar onze bestemming. De machinist en conducteur hebben onze fietsen al op het perron gestald en wensen ons "bon route"!!.

De bagage brengen we naar de herberg en Ivo weet een prima Turkse pizza tent te liggen. Tournai heeft zoals zoveel steden in België een prachtig plein rondom het "Hotel de Ville" Het is er beredruk en gezellig maar wij gaan toch maar onze spullen klaarleggen voor de start. We staan om 04.00 uur op om te douchen en naar het startpunt te gaan.

Klokslag 06.00 uur vertrekken we richting Frankrijk. De groep bestaat uit zo'n 50 personen waaronder maar 1 dame. De eerste etappe begint in een gezellig praattempo en na zo'n 50 km gaat het in rap tempo omhoog. Ik merk dat het met mijn benen wel goed zit. Rechts doet het, links ook en midden hoeft voorlopig niets te doen.... De eerste stopplaats dient zich na 80 km aan. Er wordt vlug een kop koffie gedronken en de snelle boys maken aanstalten om te vertrekken. Omdat ik mij goed voel wil ik hier bij blijven. Ik drink mijn Cola op en ga in de achtervolging. Hierdoor heb ik Ivo en enkele anderen niet meer gezien. Ik tref Fons Vandenbrande, 73 jaar oud (!) en voormalig profkampioen van België. Drie jaren geleden heb ik met hem Lier-Luxemburg-Lier gereden. Zeer prettig gezelschap. In de loop van de middag laten wij de echte snelle mannen gaan. Allebei hebben we last van de warmte en het koelt maar niet af. Om 18.00 uur duik ik met Fons een winkeltje binnen, kopen fruit, drank etc. etc. In de luwte van een haag blijven we ruim een uur liggen en eten het ene waterijsje na het andere. Na 50 minuten komt de eerste randonneur van onze tocht langs, zover is het veld uit elkaar geslagen.

Fons praat graag, en leuk, over de tijd dat hij fietste met Coppi en alle andere groten uit zijn tijd. Ook Sjef Janssen en Jan Nolten uit Elsloo waren zijn concurrenten in de koers en vrienden buiten de wedstrijd. Velen hebben nog contact met elkaar. Het keerpunt van onze tocht ligt in Chalons sur Marne. Veel randonneurs hebben hier een hotel gereserveerd om te eten en enkele uurtjes te slapen. Ook Fons gaat slapen, we nemen afscheid, en wederom: Bon Route! Ik heb hier niet voor gekozen omdat ik zoveel mogelijk van de nachttemperatuur wil profiteren.

Ik begin alleen aan de nacht, bel Finy en Janneke op dat alles goed gaat. Dat ik mijn fietspomp thuis heb laten liggen vertel ik maar niet. Als ik lek rij moet ik dus wachten totdat er een andere deelnemer voorbij komt. Gaande de nacht krijg ik het idee dat ik ver voorop lig. Het is muisstil en ik tref geen enkele collega fietser. Nu maar niet lek rijden...... Om 5.45 uur ontdek ik een Boulangerie waar het licht al brandt. Pain au chocolat en petit tart des pommes worden ingeslagen. Ik vraag of ik de eerste klant ben, nee hoor ze gaan elke dag om 05.15 uur open !!!!!
Door het alleen fietsen ben ik veel tijd kwijt met het zoeken en controleren van de route. In de ochtend rij ik een keer 10 km om. Eventjes de kaart niet in de goede richting gehouden en je mag voor niets een klim van 5 km. maken.

Het is 07.00 uur. De zon breekt voorzichtig door, maar redt het niet. Het wolkendek wordt dik en donker. Een flink onweer breekt los. Ik duik bij een supermarché onder een groot afdak. Om 09.00 uur gaat de winkel open. Op zondag! Mooie gelegenheid om mijn geliefde Yop fraise weer eens te kopen. Ik sta midden in de supermarkt en een oorverdovende blikseminslag zorgt ervoor dat de hele tent zonder stroom zit. Het mooie kassameisje is helemaal de kluts kwijt. Omdat het kassasysteen eruit ligt, betaal ik zoveel mogelijk gepast en vertrek met mijn chocolade en flessen Yop etc.
Het regent nog hard maar het onweert niet meer, na twee uur oponthoud besluit ik verder te fietsen. Eerst even zeiknat geworden en na een uurtje wordt het weer een temperatuur alsof ik thuis in de Miele wasdroger aan het fietsen ben. Na zo'n stortbui is de kans op lek rijden wel wat groter. Omdat ik nog steeds geen collega's gezien heb zou mij dat slecht uitkomen. Maar toch: de achterband heeft teveel gewicht op zich (door mijn liters Yop) en raakt lek.

Wat nu gedaan ..... ik sta midden in het veld. Na verloop van tijd komt een mooie Peugeot 806 langs. De beste man stopt, blijkt 500 m. verder een boerderij te bewonen en heeft ook een pomp. Fiets achterin, band verwisseld, pomp gekocht en toen naar binnen. Verse koffie moest ik toch wel even komen drinken, gezellig, 1 uur oponthoud maar als ik hem niet had getroffen was de ellende groter geweest.
Ik vervolg de route en wordt ingehaald door twee fietsers van de club uit Tournai. Zij hebben tot 03.00 uur geslapen in het hotel. Deze boys fietsen net iets te hard voor mij. De ochtend en middag kom ik goed door. Het is een mooie route waar heel weinig verkeer is. De wegen zijn perfect en het landschap is zo rustgevend wijds dat je daar alleen maar van kunt genieten. Om 16.22 uur kom ik aan in Tournai, het blijkt dat nog niemand gearriveerd is. Ik ga lekker douchen (wel 20 minuten onder dat ding gestaan) en verzorgen. Om 18.30 uur neem ik de trein naar Luik en val meteen in slaap.....
N.B Onder het fietsen heb ik eens zitten tellen wat ik naar binnen gewerkt heb.
Ongeveer is dat : 1,5 liter Born Energiedrank; 9 liter Coca Cola; 4 liter mineraalwater; 6 glazen Perrier; 4 flesjes Orangina; 4 blikjes geconcentreerd sinassap. Verder energierepen, 8 vlaaitjes, pain au chocolat. 1,5 liter Yop fraises mmmm!!! En alles wat ik vergeten ben. Het lijkt veel, maar ik had me echt voorgenomen om te blijven drinken bij deze temperatuur.

Parijs, ik kom eraan,
Ben Claassens.