Een aantal maanden geleden stuurde de secretaris van onze wielerclub een bericht door van sportcommunication. De organisator van onder andere de Marmotte en de Trois ballon.
Ze kondigde een tocht aan waar ik nog nooit van had gehoord: Le tour du
Ik werd door deze oproep getriggerd en het begon in mij te kribbelen.
Een paar dagen later stuurde een lid van de fietsclub een mail voor een oproep om deel te nemen aan de Luik Bastenaken Luik die op 14 augustus door Le Champion wordt georganiseerd.
Om de andere leden te prikkelen reageerde ik hierop positief. In mijn reactie voegde ik de link van de web site van “le tour du Mont Blanc” toevoegde en gaf aan dat ik wel mee wilde naar Luik en als voorbereiding hierop “le tour du Mont Blanc” te fietsen.
Frank reageerde hierop met de opmerking. Dit lijkt me wel wat is wel lang maar dan heb je wel wat!!!
We besloten om ons samen in te schrijven.
De Tour du Mont Blanc is een tocht die rond het Mont Blanc massief loopt. Hierbij worden naast Frankrijk ook Zwitserland en Italië aangedaan. De hoogste pas is de Grand St-Bernard met 2469 hoog. Er nog 6 andere passen te bedwingen, De Montets, De Forclaz, De Champex de Petit St-Bernard, de Cormet de Roselend en finish op le Saisies.
Door het warme weer in de maanden voor de tocht was de voorbereiding niet ideaal. De hoge temperaturen maakte het langdurig trainen haast onmogelijk.
Op zatermorgen vertrokken we om 6 uur vanuit Geleen richting Le Saisies. Na een voorspoedige reis arriveerden we rond 3 uur in de startplaats. Na het ophalen van onze startnummers gingen we op zoek naar een locatie om de nacht door te brengen. Dat was snel gelukt.
Het aantal deelnemers aan de tocht bleek gering en het was inderdaad de éérste editie van deze cyclo. 150 deelnemers hadden zich ingeschreven waaronder 3 vrouwen een één fietser met één been!
Om 18.00 uur was er een breefing. Heel veel Frans waar we nauwelijks iets van mee kregen en af en toe was er een korte vertaling in het Engels.
Na de breefing hebben we bij een Italiaan een bord tagiatella naar binnen gewerkt. Was wat weinig. Een spieskoep (uitspraak pettachi) was beter geweest.
In het hotel de fiets klaar gemaakt, bidonnen gevuld en naar bed.
’s Morgens vroeg zijn we om 4 uur opgestaan.
Na uitgebreid ontbijt, aankleden en naar de start die tegenover het hotel lag. Het was nog donker om vijf uur. Gelukkig was het niet koud. De temperatuurmeter bij de drogist aan de overkant gaf 9 graden aan.
We wisten dat we goed moesten doorrijden, als je bedenkt dat je wil in de Marmotte “goud” fietsen je al snel
Even na 5 uur werd het startschot gegeven. De tocht begint met een afdaling van ruim
De eerste col van de dag, col des Montets
De tweede col van de dag, col Forclaz.
De zon kwam op en scheen op de gletsjers tegen de Mont Blanc.Via Chamonix ging het naar de Zwitserse grens.
Passage Chamonix. Op de achtergrond de Mont Blanc.
De Col in Zwitserland De Champex, was steil, gemiddelde stijgingspercentage is ruim 8 %.
Een plaatje. Meer van Champex. Top van de col de Champex
Na een fantastische afdaling kregen we de Grand St-Bernard voorgeschoteld. Een beklimming van bijna
Beklimming Grand Bernard
Bevoorrading top Grand Bernard
De afdaling naar Aosta (Italie) is lang en soms met slecht wegdek waardoor het gevaarlijk was. Vanaf Oasta is de aanloop naar de Petit St-Bernard vlak. Bij de pauzeplaats aan de voet van de Petit Bernard nemen we wat langer pauze. Het is heel warm. Op het tellertje staat 38 graden aangegeven.
Op de Petit St Bernard, zijn we het met elkaar eens! Deze tocht gaan we tot een goed einde brengen!
Top Petit Bernard
Halverwege de voorlaatste beklimming van de Cormet de Roseleind fietst Frank door. Ik ben blij dat hij zo lang bij me is gebleven. Want met 150 wielrenners op zo’n grote afstand fiets je al vlug alleen.
Monti Bianco “zoals de Italianen zeggen”
De Cormet de Roseleind is een mooie klim. Het eerste gedeelte ligt helemaal in het bos. Dit brengt gelukkig wat verkoeling. Uit het bos is de klim niet zo steil, maar de vele kilometers en vooral hoogtemeters beginnen flink te tellen. Ik bereik de voorlaatste col met ongeveer een half uur speling op het tijdschema.
Zonsondergang
De laatste col fiets ik in het donker. De
Onder een straatlamp stop ik even om te kijken waar ik ben. Nog geen halve minuut nadien staat een auto van de organisatie naast me met de vraag of ik hulp nodig heb. Natuurlijk heb ik die niet nodig. Gevoelsmatig dacht ik dat ik zeker de helft van de col had afgelegd. De begeleider in de auto gaf aan dat het naar de top nog
Gelukkig zag ik op een gegeven moment de eerste lampjes van de eindbestemming Les Saisies en waren de laatste km niet meer zo steil. Even voor 11 uur ’s avonds (om half twaalf was de laatste moment om te finishen) kwam ik onder over de finish. Frank was 35 minuten eerder over de finish gekomen en was direct naar het hotel gegaan. Ook voor hem was de laatste klim erg zwaar geweest.
Zelf heb ik een half uur nodig gehad om weer een beetje mens te worden. Of de wijn die ik bij de finish heb gedronken dit proces heeft vertraagd weet ik niet. Ik had zin in iets anders dan sportdrank. 's Nachts hebben we veel last gehad van onze spieren.
Achteraf blijken 99 deelnemers de tocht te hebben volbracht!
Gelukkig waren we ’s morgens weer helemaal fit! En waren we het samen over twee dingen eens:
- Wat een fantastische tocht!
- Deze mooie ervaring pakt ons niemand meer af!
Voor een korte impressie verwijzen we naar het filmpje (waarin wij ook even figureerden) dat onze franse vriend Bertrand Albert maakte tijdens de tocht.
http://bertshoot.over-blog.com/article-1er-tour-du-mont-blanc-cyclo-photos-video-cr-54334404.html
Peter Driessen
Leden van WTC Grensland Sittard-Geleen
