Onze voorzitter, Ben Claassens, wil jullie laten meegenieten van Parijs-Brest-Parijs 2007 en de voorbereiding daarop. Hier volgt zijn relaas. Lees en huiver...
Beste mensen,
Ik wil jullie maandelijks deel laten nemen aan de voorbereiding op mijn 4e Parijs Brest Parijs.
Allereerst introduceer ik enkele begrippen om het verhaal makkelijker te laten “lopen”:
- Schramm: het merk van mijn boxspring bed, met en zonder Finy.
- Rabo: de Bank waar ik, tussen de trainingen door, de centjes vergaar.
- Rolf : Rolf Benz, het merk van de bank waar ik nu mijn verslag maak
- RT: mijn zware BMW 1200 RT die heel vaak niet mee mag in 2007.
- Special: mijn zware Gazelle van 10 en 20 jaren oud, ik heb er twee….
- Poemel: Finy.
- Kids: Bas Janneke Matthijs (aangewaaid bij Janneke)
- Jo: Jo Janssen van Bio Racer die de taak heeft al dat zware fietsmateriaal in orde te houden.
Parijs Brest Parijs 2007: de voorbereiding deel 1
Parijs Brest Parijs 2007: de voorbereiding deel 2
Parijs Brest Parijs 2007: de voorbereiding deel 3
Parijs Brest Parijs 2007: de voorbereiding deel 4
Parijs Brest Parijs 2007: de voorbereiding deel 5
Parijs Brest Parijs 2007: de voorbereiding deel 6
Parijs Brest Parijs 2007: de voorbereiding deel 7
Parijs Brest Parijs 2007: de voorbereiding deel 8
Parijs Brest Parijs 2007: de voorbereiding deel 9
Parijs Brest Parijs 2007: de voorbereiding deel 1
December de 23e 2006:
Tussen alle Kerstpost ligt het clubblad van Randonnée Nederland. Als ik de data van de voorbereidingstochten lees krijg ik ineens de kriebels! Ik schrijf deze data met grote letters op de kalender. Tot nu toe was het de “ver van mijn bed” show.
· 17 maart 200 km Delft
· 07 april 300 km Delft
· 15 april 200 km Maastricht
· 22 april 300 km Maastricht
· 11/12 mei 400 km Ossendrecht
· 27/28 mei 600 km Maastricht.
· 20/24 augustus 1250 km Parijs Brest Parijs
Ik kopieer de belangrijkste pagina’s en doe ze bij Peter Driessen in de bus.
Nu Jos Vogten niet meer fietst ben ik blij dat Peter meegaat! Misschien William Timmermans nog?
Ik heb alleen 1 praktisch probleem: Peter is momenteel 20 keer sterker dan ik.
Ik heb in 2006 zo’n 600km buiten gefietst en Peter? Dat verschil moet dus kleiner worden.
December de 26e 2006:
Ik kruip uit mijn Schramm en begin te zoeken in de kast met sportkleding. Het winterjack dat hier (?) al 4 jaren onaangeroerd ligt vind ik na hulp van mijn poemel. a een uurtje verzamelen van de attributen ga ik naar buiten. Het vriest een graadje of 2 en ik loop langs de RT naar de hoek van de berging. Hier liggen tegen elkaar aan: 2 Specials-frames met 4 wielen. Kijken wat bij elkaar hoort.
Het is alsof ik de RT hoor grinniken vanuit zijn carter: ga jij met die stangetjes de weg op?
Poemel zwaait mij uit: tot het eind van de straat blijft ze zwaaien! Wil ze zeker zijn dat ik ook echt vertrek? Of is dit echte liefde? Ik wil beginnen met 50 km en opbouwen met 25 km per week met een gemiddelde van 25 km/u. Lijkt weinig, maar het is een strak plan voor een beginner! Ik draai naar het Julianakanaal en mijn Special schakelt niet. Jo is gesloten, dus maar wat trekken aan de kabels. In Geulle begint de derailleur te functioneren. Het is mistig en koud. Gelukkig heb ik mijn SM muts op, zo’n burka-ding met een gat voor ogen en mond. Op de RT heb je een comfortabel vizier en muziek nu alleen de koude wind…. Ik neem de côte du Voulwammes naar de kanaalbrug bergop en weer -af, dat valt tegen….
In de metropolen Itteren en Borgharen is het muisstil, bij Baluga is werkoverleg en hotel Maastricht is de ontbijttafels aan het klaarzetten. Bovenmodale Ceramiquebewoners laten hun hondje uit en kijken mij verbaasd aan.I k stoom door naar Eisden (pfffff) waar ik net niet in de remmen hoef voor de 30 km zone…. Met Wallonië als vergezicht sla ik links af, het is goed geweest, 28 km zit erop, 27 gemiddeld.
Mijn Rivella-light is bevroren maar de banaan eet ik op voordat hij van ellende pikzwart is. Terug over de Meersenerheide, nog even kijken naar de Aprilia’s bij Jo Cabo maar ik krijg het nu koud van de motoren… In Geulle is half België deelnemer aan de Kerstwandeltocht en het kasteel in Elsloo maakt zich op voor de Kerstdiners. Sporten en eten, ik doe het allebei graag! Onder aan de Maasberg heb ik een gemiddelde van 27,1 km/h. over een afstand van 53 km. Doel bereikt!
· RT: staat nog te wachten of hij uitgelaten wordt, voorlopig niet. Het is te koud!
· Poemel: heeft het bad al laten vollopen en
· Shramm: lonkt naar mij maar daar ga ik vanavond van genieten.
Parijs Brest Parijs 2007: de voorbereiding deel 2
Oudejaarsdag 86 km.
Schramm: de droom:
Ik heb 10 miljoen in de oudejaarsloterij gewonnen en moet mijn geld kwijt. Ik parkeer met mijn vriend Jaap de RT op parkeerplaats van Donkervoort in Lelystad. Een zilvergrijze D8 met 270 pk en 680 kg staat op ons te wachten. Wij mogen er een dag mee proefrijden.
Net op het moment dat we de showroom ingaan: maakt Finy mij wakker met de verheugende woorden: het stormt nog altijd! Weg Donkervoort en weg 10 miljoen: terug op aarde en fietsen met de Gazelle.
Dit is de tweede tocht.
Ik wil 75km fietsen met 25 gemiddeld. Dwangneurose of planning, waar ligt de grens? Via Kasen naar Meersen, in Houthem regent het en ik stop bij de bakker die in een kraam oliebollen verkoopt. Ik neem er een met rozijnen. Na de stortbui verder….
De eerste beklimming van dit seizoen: de Cauberg, de oliebol krijg ik nu voor de tweede keer te eten….. boven aangekomen stop ik bij de bushalte om te schuilen. Een echtpaar biedt mij een …..oliebol aan. Ik sla hem beleefd af. Tijdens de afdaling van de Rasberg beland ik nog net niet tussen de niet verkochte kerstdennen, het stormt behoorlijk.
Via Moelingen de lange klim naar Warsage, oef ….dat waren de beklimmingen voor vandaag! Het gemiddelde is bedroevend laag maar bij Aubel draai ik naar de Planck en heb de wind vol in de rug! Ik krijg spontaan een aanmaak van testosteron en begin aan een inhaalactie.
Ik rijd met een gemiddelde dat mijn club wel waardig is naar huis. Uiteindelijk haal ik 25,1 gemiddeld over de 86 km. De pijp is helemaal leeg. Finy heeft het bad al laten vollopen en met 2 dikke poten en een klein wormpje glijd ik in bad.
Zaterdag 6 januari: De lijnbus in Herve. 116 km
Als je 28 jaren getrouwd bent, dan deel je veel…..
Ook het genot van een verse kop koffie om 07.30 uur op de Schramm als je geen verplichtingen hebt en zou kunnen uitslapen. Finy is er aan gewend en na twee minuten zie ik alleen nog een plukje zwart haar boven het dekbed uitkomen. Het is mijn keuze om zo vroeg te vertrekken.
Dit is tocht nr. 3.
Doel: 100 km met 25 gemiddeld en wat heuveltjes erbij.
Voordat ik in Maasmechelen afsla richting Maastricht ben ik al nat tot op het kruis. Dat wordt dus een test voor de billen, koud en nat: geen ideale combinatie. Zuidwestenwind. Het valt mij op dat de Maas zo hoog staat, nog 2 meter en ze gaat buiten haar oevers.
De route: Maastricht Kanne Hallembaye Visé, bij seksclub Anne die al 25 jr. in de verpleegkliniek zit denk ik, links af berg op naar Soumagne Herve Battice, tempo maken en naar Aubel, ik kruip het dal uit. Het strontregent en het pijpje raakt leeg. Mooi op tijd rijd ik langs het kasteel van Elsloo. Ik ben heel tevreden: gemiddeld 25,4 over 116 km. Bij Jo Janssen meteen wat binnenbandjes en energiedrank gehaald. Achteraf realiseer ik mij dat ik geluk had toen een lijnbus in Herve zo kort en snel langs mij reed dat ik alleen door af te zetten tegen de bus met mijn linkerelleboog rechtop kon blijven……. Dan helpt de helm ook niet meer. Verder alleen droge mensen in hun natte auto’s gezien.
Nu met een lekker warme laptop op de Rolf bank. Het is goed geweest voor vandaag.
Zondag 14 januari: De Citroën Saxo in Herve. 128 km
Het bedevaartsoord Banneux staat op de planning. Ik wil wat meer hoogteverschil gaan nemen en daar is deze route heel geschikt voor. Het is mooi weer en ik geniet van het feit dat ik als een van de weinige fietsers op pad ben. De motivatie voor Parijs is er! Tijdens de tocht neem ik in flarden weer de vorige edities in mij op. Als je deze tocht 3 keren verreden hebt zijn er ook veel momenten die onvergetelijk zijn. Of het aan de bedevaartplaats Banneux ligt weet ik niet maar de herinneringen komen steeds weer uit bij o.a. Gerard en John die dit keer niet meer mee kunnen. Helaas overleden zij in de afgelopen jaren evenals teveel andere naasten. Dus weer het motto: pluk de dag!
Het is een van bijzondere kenmerken van het langeafstandsfietsen: als je samen fietst krijg je een verbondenheid die kort maar wel intens is.
In Banneux is het twee graadjes boven nul en het zonnetje schijnt zwak. Doorgerookte Walen staan buiten te genieten van hun sigaret. Hier werkt het rookverbod al voor restaurants! De twee koppen koffie en tarte de riz smaken prima. Leeftijdsgenoten en (nog) oudere echtparenkomen voorbij met kannen wijwater, zij geloven ergens in! Prima, en ik realiseer mij dat ik in Parijs Brest Parijs geloof, samen met Peter moet dat lukken.
Op de terugweg neem ik nog wat extra heuveltjes en beland in Herve waar het vorige week op het nippertje goed ging met de lijnbus. Nu ramt mij een Citroen Saxo die de bocht te ruim neemt. Afzetten tegen de dakrand en een sprong over de stoeprand en daar sta ik weer in het grind.
Het jonge gezinnetje excuseert zich duizend maal, ze hadden mij niet gezien doordat ze op de landkaart keken. Zou dit een reden voor een GPS systeem zijn?
Terug naar Elsloo met een gemiddelde van 24,5 km. per uur.
Zaterdag 27 januari. Tilburg, de stormschade in de Kempen. 125 km
Vorige maand bewonderde ik van de mooie boekhandel in de gerenoveerde Dominicanerkerk in
Maastricht. En wat staat er met pallets gestapeld? Het boek van Sonja Bakker! Anderhalf miljoen mensen Nederlanders gaan binnenkort aan de slag met haar dieet. Sonjabakkeren heet dat! Voor mij geldt een ander gewichtsprobleem. Sinds ik buiten fiets ben ik ruim 3 kg afgevallen. Ik weeg nu 76,5 kg en vind dat het niet minder mag worden als je 184 cm. licht voorovergebogen de lucht in steekt. Dus veel eten! Iets dat de meeste Sonjabakkeraars over 2 maanden ook weer doen….
Janneke, mijn dochter, is jarig en verwacht pa natuurlijk op de koffie. Mooie gelegenheid om met het fietsje enkele reis te boeken. Ik vertrek in Elsloo met een waterig zonnetje. De weergoden hebben het meteen in de gaten! Voordat ik via de brug Maasmechelen binnenrijd regent het al. Het is koud en waar komt de wind vandaan? Juist uit het westen, en waar moet ik naar toe? Juist : naar het westen. Dus tegenwind! Het blijft koud en nat. In mijn uppie constant tegen de wind beuken. Het kanaal naar Lommel trakteert mij op 55 km tegenwind In de Kempen volg ik zoals altijd de fietspaden door het bos naar Hapert. Door de storm liggen overal nog bomen en is er veel groene aanslag op het beton.
Gladheid en cross countryhandigheden volgen elkaar op. Ik moet kletsnatte onverharde zanderige bospaden nemen waardoor de derailleur het laat afweten. In Udenhout gaat de hogedrukreiniger erover en 5 km verder is de Gazelle weer hartstikke vies maar ik kan weer schakelen.!
Na 5,5 uur fietsen laat ik de warme boiler graag over mij leeglopen. In het kader van “Sonja Bakker” veel taart etc. gegeten, de buikspiertjes moeten gespannen blijven!
Vrijdag 2 februari 2007: De prachtige vergezichten in de Ardennen en de Eifel. Fagnes et Lacs. 145 km.
1765 hoogtemeters. 23.2 km/h.
Schramm: ik heb roostervrij en ook van poemel een dagje vrij gekregen……gisteren mee gaan
winkelen dus wat krediet opgebouwd! Ik verwen haar met koffie op bed om 07.15 uur en ze protesteert helemaal niet, tegen de koffie …
Om 09.00 uur vertrek ik vanuit Eupen voor de 145 km lange route Fagnes et Lacs. Op de fiets heb ik een hoogtemeter en ik begin meteen aan de klim van 12 km door het bos naar Mützenich. Het geweldige uitzicht blijft beperkt tot 50 mtr. Het zit dicht met mist! De hoogtemeter ( barometerprincipe) geeft de hoogte exact aan: 593 boven normaal A’dams peil.Voor mij het teken dat het niet gaat waaien en het de verdere dag een mistige boel blijft. Gelukkig heb ik de oude (20jr) Gazelle bij mij met verlichting! Omdat als toetje de Baraque Michel geserveerd wordt doseer ik de hele rit. Het gaat goed in de kleine wereld van mistig België.
De route varieert tussen de 400 en 600 mtr. boven n.a.p. .De tocht is door de hoogteverschillen van in totaal 1765 mtr. en mijn geweldige ervaring (?) best zwaar. Toch begin ik met vertrouwen aande Baraque vanuit Malmedy. De Rt trekt deze patser het laatste stuk op met 200 km/h in de bocht terug naar 160 en dan weer voluit. Nu is dat even anders, Bennie (niks patser!) trekt zijn Gazelle met een gangetje van 17 km/h naar boven. In de bocht kan ik voluit blijven gaan en ik heb het voordeel dat ik er langer van kan genieten. Op de top zit het potdicht, het is gevaarlijk, ook omdat de automobilisten met dit weer geen idioot op een fiets verwachten. Dank aan het grote achterlicht dat op de flikkerfunctie staat! Iets dat tijdens PBP verboden is, dan ben je meteen gediskwalificeerd!
Om 15.30 uur kan ik poemelke bellen dat ik aan de koffie met gebak in Eupen zit. Sonja Bakker verdient niets, bij de buren lekker gaan eten. Ik eet het er wel weer bij!
Parijs Brest Parijs 2007: de voorbereiding deel 3
De kortste maand van het jaar zit er alweer op.
Dit wordt hopelijk ook het kortste reisverslag.
Waardoor?
Nou: Bennie lag met griep van 1 tot 9 februari in bed. Griep is gevaarlijk en blijft lang in het lichaam!
Het lange carnavalsweekend heb gebruikt om bij te komen en daarna weer te kunnen gaan werken en afgelopen
weekend regende het onophoudelijk en had ik ook nog geen motivatie.
Resultaat van deze maand: aantal kilometers: nul, zero, niks.
Conditie: momenteel ruim voldoende om op en neer naar de Edah te fietsen....
Toch zijn dit omstandigheden die er ieder seizoen weer bijhoren.
Echter: de basis is vorige maand gelegd en ik ga er van uit dat die weer vlug opgepakt kan worden.
Nu is het nog steeds het motto: luisteren naar het lichaam en heel langzaam weer opbouwen!
Parijs Brest Parijs 2007: de voorbereiding deel 4
Maart roert zijn staart…..
Na een gedwongen pauze, door griep, van 4 weken pak ik op vrijdag 2 maart de draad weer op. In Geulle “neem” ik 10 keren de Slingerberg op en Snijdersberg af.
Zondag 4 maart: met de fietsclub 80 km en ik kom weer tot de conclusie dat Parijs Brest Parijs fietsen iets is dat tussen de oren zit. De clubleden hebben nagenoeg allemaal een betere conditie. Bennie bungelt ergens achteraan…..
Zaterdag 10 maart op verjaardagsvisite in Loon op Zand, 125 km met 26,4 gemiddeld. Dit motiveert!
Zaterdag 17 maart: De eerste kwalificatierit van 200 km vanuit Delft. Frisse lucht happen! 25,8 km/h.
De weersverwachting voor deze dag is gunstig. Vanuit Engeland komt een koudefront met windkracht 7 op ons landje aangewaaid. Regen en natte sneeuw zullen op zondag ons deel worden…..Maar niet op deze mooie zaterdag!
Ongeveer 50 PBP rijders vertrekken om 07.00 uur vanuit het mooie Delft richting Nieuwe Waterweg en ervaren meteen wat windkracht 7 vol op kop betekent. Het “waaieren” lukt maar ten dele doordat we simpelweg uit elkaar geblazen worden.
We passeren de Maeslant Stormvloedkering, Een gigantische constructie ( 4 keer de Eiffeltoren in gewicht..) waarop deze storm geen indruk maakt. Wereldtechniek in een verlaten industriegebied op zaterdag.
Na 11 km tegen de wind beuken draaien we noordwaarts. Na het passeren van Scheveningen komt de zon al door en de Wassenaarse Slag ligt er nu nog mooier bij. Wat is het hier mooi! Door de duinen naar Katwijk, Noordwijk, Zandvoort en Bloemendaal aan Zee. Natuurlijk over het “Kopje van Bloemendaal”, een bultje van 60 mtr. in de duurste woonwijk van heel Nederland. Als ik de waarschuwingen moet geloven is het hier ’s nachts filerijden door de bewakingsbedrijven. Erg mooi allemaal, tussen de Porsche's en Aston Martins etc. duw ik mijn stalen Gazelle met verchroomde vork, open dak en 10 versnellingen van 10 jr. oud de berg op.…… met plezier!
In het mooie Spaarndam is de controlepost met soep, appeltaart en koffie. We draaien zuidwaarts en nu wordt het serieus.
Met 115 km in de benen krijgen we vanaf Halfweg 40 km storm, schuin op kop. Het pelotonnetje valt meteen uiteen. Schuimkoppen op het water van de ringvaart waar we dit hele stuk langs blijven fietsen. Tempo? Vaak niet hoger dan 15 km/h. Het is een muur van wind die maar niet wil omvallen, ik wel…. Goed voor de beentjes.
Vanaf Leiden langs de Vliet en de Zwet, een vaart met mooie herenhuizen uit voorgaande eeuwen. We fietsen de benen los naar Delft waar ik om 16.30 uur afstempel.
De eerste kwalificatie is binnen door een mooie tocht te rijden door plaatsen waar ik nog niet geweest was. Veel bijgepraat en genoten van het mooie weer. Die wind dan? Die krijg je in deze regio gratis erbij. En ik kreeg dus heel veel gratis!!!
Zaterdag 24 tot zondag 1 april.: Met 50 km/h Alp d’Huez binnenstormen.
Ik ben nog nooit zo vaak en zo snel het dorpje Alp d’Huez binnengekomen. Normaal met een gangetje van 15 km/h. op de fiets bergop maar nu veel sneller op de ski’s bergaf. Schitterend skigebied vanaf 3300 mtr. tot bijna op de eindstreep van de Tour de France.
April doet wat hij wil…….
Zaterdag 7 april: De ultieme rivierentocht Delft Arnhem
De tweede kwalificatierit vanuit Delft van 300 km. 24,9 km/h.
Om 04.00 uur vertrek ik tussen oververhitte discobezoekers ( 140 km/h) en bezadigde vrachtautochauffeurs ( 80 km/h) met mijn Volvootje ( 110 km/h) naar Delft. De route gaat over de noordzijde van de Lek en Neder-Rijn naar Arnhem en over de zuidzijde terug.
Vanaf 07.00 uur gaat “en block” tegen de noordoostenwind in naar Wijk bij Duurstede. Ik heb de keuze om de hogere snelheid van de groep aan te houden of langzamer in mijn uppie tegen de wind in te fietsen. Ik kies voor de eerste optie. Na 3,5 uur zitten de eerste 100 km. erop. Ik kies ervoor om op eigen tempo naar de Posbank bij Arnhem te fietsen.
Ik zit “ niet sterk” vandaag op mijn fietsje. In de wetenschap dat ik tijdens de terugweg de wind mee heb en de limiet van 20 uur zeker zal halen verminder ik het tempo en geniet van de omgeving. Ik verbaas mij weer over het mooie rivierenland. Op de Posbank op de Veluwe ( heel mooi!) is het keerpunt en er wordt gegeten. Tegelijkertijd zorgt een of andere malloot ervoor dat de wind draait van noordoost naar noordwest/west. Vanaf Heteren aan de zuidzijde van de Lek over 110 km dijk terug naar Kinderdijk. Dit is het mooiste stuk van de route. Volledig nieuwe dijken slingeren de 110 km aaneen! Links de mooie dijkwoningen en rechts de uiterwaarden waarin ik geen vogel herken (behalve de merel) maar 1 ding weet ik zeker: ze zijn allemaal bezig met het verwekken van het nageslacht. Het voorjaar is er in al zijn pracht met bloesem en alles dat daarbij hoort. De wind sloopt Bennie langzaam maar heeel zeker! In Kinderdijk de pont over en terug naar Delft. Om 22.30 uur stempel ik af. Na 3 keer pauze langs de A2 en een warm bad
kruip ik om 03.00 uur naast mijn poemel. Iedereen had naast haar kunnen kruipen: zij merkt niets en slaapt gelukkig door.
Tijdens het Paasgourmet houd ik mijn ogen open maar de oogleden vallen ervoor, moet ik naar dr. Schumacher?
Parijs Brest Parijs 2007: de voorbereiding deel 5
21 en 22 april Wachtendonk (D) 400 km. 3700 hoogtemeters
Fahradfahren bis zum kotzen!
Met Peter reis ik op vrijdagavond naar Wachtendonk ten oosten van Venlo. Om 07.00 uur vertrekken met zo’n 50 deelnemers voor een heel mooie 400 km.
Globaal : langs de Duitse grens naar Heerlen, Vaals, Remouchamps, Coo, Trois Pont, Stavelot, Recht, Schleiden en via Düren noordwaarts weer terug. Een schitterende tocht met veel wegen die ik nog nooit gefietst heb.
Ik krijg de kracht weer niet in de benen en speel aanhangwagen voor een groepje van vijf. Tijdens de lange beklimmingen wordt steeds weer duidelijk waar mijn plek is……op afstand bungelend en transpirerend achteraan. Het is tweeledig: ik geniet van de omgeving en het feit dat ik thuis zal nagenieten van deze tocht, anderzijds vraag ik me af waarom ik niet van die vermoeide benen afkom.
Het klinkt raar maar uit ervaring weet ik dat je na bijv. 400 km lekker kan rouleren en na 1000 km ook. Je hebt dan geen, of minder, last van het eerste gedeelte. Nu is dat niet het geval en heb ik het idee dat ik steeds meer verzuur.
Peter en twee Duitse fietsmaten Frank en Gaby begeleiden ons naar Wachtendonk. Na 23 uren stempel ik af bij een tankstation in Wachtendonk. Het zit erop. Of toch niet? Nee! Mijn buikspieren die ik al braaf een jaar train doen ineens hun werk voortreffelijk en pompen mijn maag leeg. De vloeistofdichte vloer van het tankstion wordt getrakteerd op de minimale inhoud van mijn maag. Sinds 25 jaren sta ik weer eens te kotsen!
Het echtpaar dat deze tocht organiseert trakteert de deelnemers op een wel heel uitgebreid ontbijt maar krijg helaas niets de strot af.
Thuis geeft de weegschaal amper 72,7 kg aan, sinds mijn 16e heb ik dat gewicht alleen maar overschreden en dit is een duidelijk signaal dat er iets niet klopt met Bennie.
Ik neem mij voor om, na het herstel, stevig te trainen voor de 600 km op 27 mei. Ook neem ik mij voor dat als de 600 km niet normaal verloopt, ik afzie van deelname aan mijn 4e Parijs Brest Parijs.
Parijs Brest Parijs 2007: de voorbereiding deel 6
27 en 28 mei: de 600km van Maastricht
De ultieme test
Na de zware 400 van Wachtendonk even wat anders en bezig geweest met de organisatie van onze eigen Grenslandklassieker: 1200 deelnemers een mooie dag bezorgd en dat geeft voldoening!
Nu nog zorgen dat het langeafstandsfietsen weer voldoening gaat geven!
Op de roostervrijedagen en zondagen rijd ik in mei 4 keer de 135 km en 2 keer de 200 km van de Grenslandklassieker, en dat gaat goed. Geen last van mijn maag etc. Geen gemiddelde van 4 jaren geleden maar ik “zie het licht” weer!
Vol goede moed met Peter naar de start in Maastricht gefietst. Voordat we in Voulmammes zijn loopt het water al maat 47 in……
Met 13 deelnemers vetrekken we. Met Peter heb ik afgesproken dat hij zijn eigen, hogere, tempo moet aanhouden. Wij fietsen dus apart. Het groepje splitst zich al snel op en Peter gaat er als een speer tussenuit met een Engelse deelnemer. Dat blijkt een heel goede keuze te zijn, ze blijven de hele tocht met zijn tweetjes bij elkaar.
Ik fiets weer met o.a. Frank en Gaby die beiden de tocht op GPS hebben. Heel handig, zeker in het donker. Het weer is bar en boos. Op de Baraque Michel en St. Vith nemen we de tijd voor koffie en vla. Ik voel me prima, het maagje blijft rustig en wordt verder gevoed met normale eigen gesmeerde boterhammetjes. In Vianden wordt spaghetti naar binnen gewerkt, alles prima met Bennie het “loopt” lekker ik draai lekker met de groep mee.
Echternach en Trier volgen. Er zitten 2700 hoogtemeters op en nu volgen we de Moezel.
Jeetje, wat is het hier toch mooi. In ieder dorp zijn Sommerfeste en doet de mannelijke jeugd zich luidruchtig tegoed aan heel veel drank. Het tempo gaat omhoog en voel ik iets in mijn buik, zouden de krampen dan toch weer opkomen? Shit! Ja, de kracht gaat langzaam maar zeker uit de benen. Frank en Gaby zijn al achtergebleven om ergens te slapen en ik besluit ook met Herman ergens te rusten maar dat lukt niet echt. Ik word duizelig en krijg braaknijgingen. We fietsen door en Herman krijgt meteen een lekke band. Hij besluit definitief te stoppen en een hotelletje te zoeken via de zuipende jeugd in het dorp. Het is immers 03.00 uur…..
Ik ben nu alleen en fiets van Cochem naar Koblenz, een mooie route maar mijn “six pack”begint weer actief te worden. Op een brug over de Moezel vlak voor Koblenz is het over en uit met Bennie. Ik dump spontaan mijn maaginhoud over de railing de Moezel in!
Dit is niet leuk meer en mijn beslissing staat vast: Parijs Brest Parijs 2003 was voorlopig mijn laatste versie. Het is 05.00 uur en ik verras Finy met het verzoek dat ze mij mag komen ophalen. Om 08.00 uur zit in naast mijn schatje in de warme auto en we genieten, ik van haar warm onthaal en zij dat ik ook daadwerkelijk stop als deze tocht niet goed zou verlopen.
Einde goed, al goed. Drie keer heb ik met plezier PBP gereden en geen ongelukken gehad.
Als 53 jarige krijg ik last van buikpijn als ik 400 km gefietst heb, dat is een klacht maar of een medicus daar serieus naar luistert betwijfel ik. Eerst maar eens zorgen dat ik weer op 76 kg kom en om te herstellen. Het begin is er: morgen een dagje sauna met Finy.
Ik wens Peter een heel fijne eerste ervaring in Parijs, ik heb daar alle vertrouwen in! Ook mijn dank voor jullie interesse in mijn fietsverhalen en tot ziens!
Ben Claassens, voormalig randonneur….
Parijs Brest Parijs 2007: de voorbereiding deel 7
Over en uit
Na het debacle van de 600km van Maastricht op 27en 28 mei had Bennie er flink de smoor in. Ik evalueer en trek conclusies. Het is over en uit met PBP! Het einde van mijn hobby als randonneur zal mij bijblijven als een slappe dweil die over de brug bij Koblenz hangt. Niet echt geweldig om op terug te kijken…
Ik maak bekend dat ik ermee stop en de reacties zijn tweeledig: Goed, verstandig etc.. Collega fietsers : gek, het is normaal dat je een keer uitvalt! Dit kan je niet maken! Maak het dit jaar mooi af en ga er nog eens tegenaan! Probeer het! Als het lukt kijk je op een heel andere manier op je langeafstandfietsen terug!
Na wat nachtjes slapen begint mijn lichaam weer te verlangen naar endorfine en ik fiets met een flink tempo de Grenslandklassieker. Tussen de oortjes beslis ik dat dit niet het einde moet zijn! Ik ga de 600 km van Delft rijden maar die moet wel vlekkeloos verlopen. Ook maak ik een afspraak bij mijn huisarts voor een algehele controle. Dit ter geruststelling voor mij en ook voor Finy.
De huisarts begint eerst uitgebreid te vertellen over zijn nieuwe BMW 1150 Rt en vraagt uiteindelijk ook nog: “en waarvoor kwam je eigenlijk? ” Heel serieus zit ik tegenover hem en vraag: ”dokter ik heb een probleem. Als ik 400 km gefietst heb zonder te rusten wordt ik moe!” Hij kijkt me aan en slaat de handen voor zijn ogen, barst in lachen uit. “Daar heb ik geen oplossing voor” zegt hij. “Rust wat vaker uit, eet niet te veel van dat ernergie-voer en geniet van spek met eieren, daar deden ze het vroeger ook mee!” Een algehele controle gaf hem geen enkele aanleiding om verder iets te onderzoeken.
Finy had het natuurlijk al in de gaten: hij kan het niet laten voorbijgaan! PBP 2007 daar wil Ben bij zijn.
Zaterdag 16 en zondag 17 juni. De 600 km van Delft
Ik rijd om 04.00 uur met de auto naar Delft. Om 07.00 uur vertrekken we met 15 deelnemers vanuit Delft met de fiets naar ….Elsloo.
Om 18.00 uur zitten we met zijn achten bij Finy aan tafel, ik heb gebeld hoeveel slaapplaatsen zij kon verzorgen. Wat doet de schat: begint meteen eten te koken! Holland staat versteld van de Limburgse gastvrijheid en smult de hele tafel leeg.
We beginnen aan de Mergellandroute waar we om 01.00 uur weer van terug zijn in Elsloo. Lekker douchen en iedereen het bed in. Om 07.00 uur op de fiets naar Helmond Den Bosch, Zaltbommel, door het “Groene Hart” naar Gouda en Delft.
Deze tocht is de laatste kwalificatiemogelijkheid en we kiezen ervoor de volledige tijd, 40 hr., te benutten. We hebben veel kilometers, heel veel plezier en ook serieuze gesprekken gevoerd. Het zit weer goed tussen de oortjes en dan komt de rest vanzelf. In restaurant “De Lucht” bij Zaltbommel nemen we 2 uren om de ingedeukte buikjes te vullen, kortom: genieten!
We moeten nog 70 km en opeens komen wij erachter dat we om 23.00 uur binnen moeten zijn i.p.v. 24.00 uur. Rekenfoutje! De laatste 2 uren rammen we af met > 30 km /h. En dat gaat met gemak! Het teken dat we verstandig gedoseerd hebben. Om 22.15 komen we aan in Delft. De buit is binnen en ik heb vertrouwen in PBP.
Om 03.00 uur kruip ik naast gastvrouw Finy in bed: ze heeft de hele zaterdag gekookt en zondag gewassen en opgeruimd. Supergirl! De geweldige reacties over haar gastvrijheid zullen nog lang in ons randonneurswereldje rondgaan.
Vanochtend de aanmelding in Parijs gedaan en Peter Driesen gebeld dat ik toch met hem mee kan gaan. Hij blij…..ik blij!
Parijs Brest Parijs 2007: de voorbereiding deel 8
Na de succesvolle 600 km van 16 juni een weekje rust en elk weekend 200 tot 300 km door de Eifel gereden. De drang om de snelheid op te voeren begint te komen, nu de conditie nog.
Donderdag 5 juli:
We gaan een lang weekend met de RT weg en als ik terugkom heb ik toch de behoefte om 20 keren de Slingerberg in Geulle op te knallen.
Op 14 juli staat een 200 km nachtrit vanuit Maastricht op het schema. Met z’n zessen vertrekken we om 22.00 uur. Om 02.00 uur zijn we in Düren waar we de jeugd in de Burger King bewonderen. De meiden van hooguit 16 jaar kunnen zo de bühne van de nachtclub op! Wat een natuur! We gaan verder door de prachtige bossen, ook een mooie natuur zeker voor een kerel van 53!
Na lange gelijkmatige beklimmingen en een warme nacht met minimaal 20 graden C. zitten we om 5.30 uur in Welkenraedt aan de koffie in café “des Sports”. Amper 3 uren na het nachtleven van de jeugd zitten we nu tussen de marktkooplieden die hun rommelmarkt al uitgestald hebben. Wat een tegenstelling, maar ook hier wordt het bier al weer gedronken. De zon schijnt volop en via Lixe ( warme bakker om 7.15 uur open op zondag!) naar Maastricht. Om 8.30 uur nemen we na een kop koffie op de markt, afscheid.
Een beetje vreemd maar wel lekker…..
Grenslandklassieker en Fagnes et Lacs. Totaal 345 km met een hoogteverschil van 4150 mtr.
Donderdag 19 juli werk ik gewoon en na het eten om 18.00 uur trek ik mijn kostuum uit en de wielerkleding aan. Ik kus Finy gedag en vertrek met Peter (geen kus…) voor een pittige tocht. Ruim 4000 mtr. klimmen staat op de planning. Bagage: 10 boterhammen en een halve peperkoek.
We hebben alweer geluk. Het wordt een prachtige nacht met een onbewolkte sterrenhemel door de Eifel en de Ardennen. Nabij de Weserthalsperre van Eupen bekijken de wilde herten ons bedenkelijk met hun grote bruine ogen. Zij trekken meteen de conclusie: wegwezen, die kerels zijn niet normaal. Daarin hebben ze gelijk.Maar wij genieten van een superstille nacht. Om 04.00 uur beginnen wij in Malmedy aan de beklimming van de Baraque Michel. Het is aardedonker en het hele stuk tot Eupen zijn we alleen. Geen verkeer, echt bijzonder. Midden op de brede weg fietsen, de ochtendzon tegemoet! Als we om 05.00 uur Eupen binnensuizen, schijnt de zon al zwakjes. We beginnen voor de tweede keer aan de 12 km. lange beklimming naar Mützenich, geen hert te zien…..In Dedenborn wandel ik om 06.30 uur voor de vierde keer in een maand bij de kruidenier naar binnen. De appelsap met prik staat op een andere plek, veranderingen in de Eifel? De eigenaresse smeert voor Peter broodjes met “boterhammewoorsj”en ik neem twee appelcarrés. Het vrouwtje is supervriendelijk. In de ochtendzon, aan de overkant van de weg eten wij dit ontbijt. De drank heb ik al een uur op dus de liter appelsap gaat er meteen in. Als we haar vaarwel zeggen is het 07.00 uur en hebben we nog 120 km met veel klimwerk te gaan. Degene die de Grenslandklassieker kent weet dat deze route bijzonder mooi is, zeker met dit zomerse weer. De anderen missen echt iets! Ook met auto of motor is dit geweldig om eens te rijden! In de lunchroom van Rademacher in Walhorn ontbijten we. Met de beentjes gaat het goed. Met de bewolking ook! Na al dit mooie weer moeten we 10 km. voor het einde gaan schuilen. Een giga-onweer barst los boven Nuth. Om 13.30 uur komen we kletsnat in Elsloo aan.
Lekker in bad en het weekend kan beginnen! Het mag duidelijk zijn: Bennie heeft genoten van deze tocht!
Parijs Brest Parijs 2007: de voorbereiding deel 9.
Het mag ondertussen duidelijk zijn: het is bijna zover! Op 26 en 27 juli met Peter nog 250 km met 4600 hoogtemeters! door de Ardennen gereden. Afgelopen zaterdag Luik Bastenaken Luik gefietst en dat ging allemaal heel voorspoedig.
Op mijn werk ben ik al twee dagen “aan het afronden” opruimen etc. De boel fatsoenlijk achterlaten en WEGWEZEN!
Vrijdag een massage, naar de sauna met de poemel en verder niet te actief ‘s avonds. Aanstaande zondagmiddag vertrek ik met Peter naar Parijs.
Zondagmiddag de fietsen laten keuren. Vooral de dubbele verlichting en reflecterende hesjes etc. moeten in orde zijn. Formulieren checken en daarna uit eten met zo’n 4000 andere mannen en gelukkig ook 400 vrouwen.
Maandag kunnen we onder begeleiding dwars door Parijs gaan fietsen maar daar zie ik vanaf. Overdag een beetje rondhangen in een groot winkelcentrum in Versailles en om 22.00 uur worden we weggeschoten.
Als jullie ’s ochtends onder de wol uitkomen met een scheef gezicht, kunnen jullie meteen kijken hoever deze stoere mannen in Frankrijk ’s nachts weer gevorderd zijn!
Jullie kunnen onze vorderingen zien op:
http://www.paris-brest-paris.org/EN/index.php?showpage=64
Naam intikken of mijn startnummer 3429, Peter Driessen heeft startnummer 3430.
Op deze site van “Parijs” staat nog heel veel info van het verloop van de tocht.
Veel plezier ermee.
Gerealiseerde aankomsttijden Ben en Peter.,
Als alles vlgs. planning verloopt kom ik op zaterdagmiddag terug en vlieg meteen met de poemel naar de Algarve. Hoogstwaarschijnlijk krijgen jullie dus pas na 10 september mijn verslag van de tocht.
Tot dan!
Bennie.
Portugal, woensdag 29 augustus 2007.
Ik heb nu PBP 4 keren volbracht.
Waarom? Wat dwingt mij hiertoe?
In 1995 was het onbekende en het feit dat ik als 41 jarige niet meer snel kon fietsen maar het wel lang kon volhouden.
In 1999 en 2003 min of meer het consolideren. Het hoorde erbij…..
In 2007 was het toch anders.
Ik heb in 2006 niet buiten gefietst door het plezier dat ik aan mijn motor had en nog altijd heb.
Het was dus opbouwen vanaf niets. Geen sinecure om in 8 maanden naar het niveau van PBP te werken. Vanaf Kerst 2006 heeft het dan ook af en toe flink gekraakt! Toch was de drang om weer aan dit bijzondere evenement deel te nemen zo groot dat ik heel veel uren heb afgezien om dit te bereiken.
Toen ik Peter liet weten dat ik alsnog de 600 km had volbracht was ik erg trots. Wij konden samen naar Parijs!
De ambiance, de honderden vrijwilligers, de enthousiaste bewoners langs het parcours: ik wilde het niet missen. De vele gesprekken met de collega fietsers, volstrekt vreemden maar wel je fietsmaat tot bijv. de volgende controle: heerlijk! Allemaal mensen die ergens voor staan. Die iets willen organiseren, aanmoedigen of willen volbrengen. Zonder deze indrukken, collegialiteit en organisatie lukt het absoluut niet deze prestatie te leveren.
Peter Driessen, mijn fietsmaat die voor het eerst naar PBP ging, bedank ik voor zijn kameraadschappelijke manier van fietsen en wachten en wachten en wachten….super kerel!
Het was een intens feest!
Portugal, maandag 27 augustus, 07.00 uur.
Zon, fantastisch uitzicht over de hoge rotsen van de Middellandse zee aan de Algarve. Ik begon gisteren met Finy aan de 12 daagse vakantie. Het onderwerp van gesprek is nog steeds PBP. Nu wordt het tijd om af te sluiten door e.e.a. op papier vast te leggen.
“Finy waar ben je?”
Afscheid van de dames…..
Parijs, zondag 19 augustus,
16.00 uur. Bewolkt, regen en geen uitzicht op mooi weer.
De organisatie van PBP heeft bij het sportstadion moeten improviseren. Het heeft dagenlang pijpenstelen geregend. De feestelijke uitstraling van dit evenement is er helaas niet. Aanpassen dus. Met Peter vertrek ik al snel naar ons hotel.
Bij het inpakken van de fietstas valt al meteen op dat ik zelf mijn spullen bij elkaar heb gezocht. Er klopt niets van! Als ik met Finy vertrek regelt zij dat allemaal. Nu mocht ik ALLEEN inpakken. Ik kijk zo ongeveer tegen de bodem van mijn fietstas. Wat ben ik een kluns!
We gaan op tijd naar een Italiaans restaurant krijgen een tafel aangewezen en na een half uur staan de gasten in de regen te wachten op een vrije plek. Lekker gegeten en op tijd naar bed.
Mercedes diesel en Audi R8
Maandag,
Overdag met Peter door de tuinen van Versailles gewandeld en ook op zoek naar de verzopen fietsers op de drijfnatte camping. De camping maakt een indruk van en vluchtelingenkamp. Alles kletsnat. Kleding wordt gedroogd en tassen gepakt: de stress voor de start.
Om 21.50 uur vertrek ”ik” voor mijn 4e PBP.
Wat een ambiance, wat een publiek! Peter is van een heel ander niveau op fietsgebied en gaat voor een snelle tijd. Hij weet wat hij kan en wat hij doet: ik typeer hem als “de nieuwe Audi R8” betrouwbaar en bloedsnel. Wij wensen elkaar een veilige tocht en voor de tweede kruising is Peter al in het snelle peloton verdwenen.
Veel mensen trotseren het slechte weer om ons aan te moedigen dat geeft “courage”.
Ruim 5300 deelnemers vertrekken in een, voor mij, te hoog tempo. Dit heb ik al 3 keer meegemaakt en ik vraag mij niet meer af of ik weer te weinig conditie heb. Ik ben geen snelle fietser, geen Ferrari maar een Mercedes Diesel, zonder turbo….
In de eerste afdaling is het zo druk dat de verhoging in het midden slecht te zien is. Een Italiaan valt vlak voor mij, iedereen jaagt er langs, in een jacht op een goede tijd. Waar zijn de randonneurs die elkaar helpen? Ik zoek zijn fietspomp, tasjes etc. bij elkaar en wacht met hem of zijn fietsmaten hem gemist hebben. Na een kwartier komen ze hem warempel zoeken. Voor hem zit Parijs er na 2 uurtjes alweer op!
In dit slagveld vinden 530 deelnemers hun Waterloo
Dinsdag. 400 km
Na 140 km is in Mortange au Perche de eerste verzorgingspost. Het stortregent nog altijd. Aan de uitdrukking van velen zie ik dat ze nu al niet meer weten hoe dit verder moet. We hoeven nog maar 1080 km. Ik neem een heerlijke warme kop soep en vertrek de duisternis in met….. stromende regen. Mijn eenvoudige halogeen verlichting met dynamo werkt perfect. In de afdaling schiet ik iedereen voorbij. Bergop lopen de Ferraries al niet meer zo snel.
Problemen met de “brandstoftoevoer” denk ik. Door het slechte weer komt er om 7.00 uur pas wat de ochtendschemering.
Nu is duidelijk dat dit een waar slagveld wordt. Ook op de summiere kilometers die niet heuvelachtig zijn is de snelheid eruit. De Ferraries rijden nu ook diesel tempo. Met het verschil dat de Ferrari niet lekker draait en de Mercedes Diesel warm begint te lopen. Ik denk tijdens de hele tocht geen moment aan opgeven. Deze PBP is door het slechte weer van een totaal andere dimensie en die wil ik volbrengen. De opgave is superzwaar, daarom deel ik het probleem door vieren.
Deel 1: Zo fit mogelijk 325 km. fietsen. Dan ben ik op de helft naar Brest!
Deel 2: woensdag om 12.00 uur in Brest aankomen. Het is mentaal is het zo belangrijk dat je terugfietst.
Deel 3: donderdag om middernacht de zware etappe naar Mortagne volbracht hebben.
Deel 4: vrijdag nog 16 uren de tijd hebben om de laatste etappe naar Parijs te rijden en mijn vierde PBP brevet halen.
Extra aandacht: De verzorgingsplaatsen zijn om 80 – 100 km. Op elke gelegenheid ga ik warm eten en ’s ochtends douchen. De voeten zo goed mogelijk verzorgen en droog houden anders laat het eelt uiteindelijk los!
Op dinsdagavond wordt er een probleem met de verzorging voorspeld. Niets van dat alles! Geen wachttijd aan de buffetten. Peter heeft de voicemail ingesproken. Hij ligt 1.5 uur voor en heeft het ook moeilijk met het zware weer. Ik twijfel geen moment aan hem. Hij is geen Ferrari maar die betrouwbare supersnelle Audi R8. Die komt er wel.
Er komen 1530 deelnemers te laat aan. Zij krijgen 2 uren extra om Brest te bereiken maar geen verlenging voor de 90 uren voor brevet.
“Brest straalt mij tegemoet maar waait mij wel weg”
Woensdag.325 km
Vandaag Loudeac Brest Loudeac 325km.
Na een nacht met stromende regen arriveer ik in Carhaix. Ook hier valt de drukte mee.
Ik verneem hoeveel uitvallers er zijn. Het gevoel van overwinning komt over mij. Als er zoveel uitvallen ga ik blijkbaar een bijzondere prestatie leveren. Niet jammer voor alle Ferraries, die hadden beter moeten weten. Wel jammer voor mijn soortgenoten, de diesels die om allerlei begrijpelijke redenen uitvielen.
Het traject naar Brest trakteert mij op zon. Nu komt de sfeer: Bewoners delen drank, cake etc. uit. Er wordt muziek gemaakt en honderden keren roep ik “merci” naar het publiek. Dit is zoals het de vorige keren was! Genieten!
Ik ben trots als ik voor de beroemde hangbrug van Brest sta.
Een langsrijdende automobilist rijdt terug en vraagt of hij een foto van mij zal maken. De emotie krijgt mij even te pakken, hier heb ik ook uuuuuren voor afgezien.
Doel 2 is mooi op schema om 12.25 uur bereikt.
Op de terugweg stop ik bij verschillende bewoners. Ik krijg soep, koffie en cake. Als ik voor enkele minuten op de grond ga zitten komt hun hond FIFI, een tackel van 50 cm. voorzichtig naar mij toe. Ik knik en de hele lengte springt op mijn schoot. Zo zit ik zeker 15 minuten in een roes dat dier te aaien. Zijn bazinnetje wil al een bed klaar maken. Helaas heb ik daar geen tijd voor.
(Peter, toch een Super Audi heeft letterlijk in een verbouwde varkensstal geslapen. Verschil moet er zijn)
In Loudeac kom ik aan om 23.00 uur. Wat een restaurant…….
Ik hoor dat er extra treinen ingezet zijn om alle uitvallers terug te brengen naar Parijs. Yes….en Bennie gaat door!
Mijn maatjes 46 doen steeds meer pijn doordat mijn schoenen maat 50 hebben aangenomen. De pasvorm is vergelijkbaar met het schoeisel van een Batavier. Het eelt heeft de hardheid van een babyhuidje. Dat is gevaarlijk i.v.m. het loslaten van de huid. Nieuwe sokken gekocht en de schoenen gevuld met papieren servetten. De fotograaf en journalist van De Limburger zie ik nergens. Gelukkig stel je voor ze maakten nu een foto van mij! Douchen, eten en de nacht in…….
De bevolking staat de klok rond voor ons klaar.
“Scharnieren kraken”
Donderdag. 300km.
De volgende etappe (weer stromende regen) rijd ik met een Italiaans gezin. Moeder, vader en dochter 18 jaar en mooi! Allemaal een Cervelo frame met Campa Record. Het mag wat kosten! Pa schiet de nacht in maar wordt door ma tot de orde geroepen. Overal hetzelfde dus. De dochter zoals gezegd heel mooi, maar heeft geen Noord Hollandse lengte, hooguit 150 cm. Daardoor lijkt haar Cervelo frame wel te warm gewassen. Het kind fietst zo soepel zonder uiterlijke vermoeidheid. En maar kwekken: aan een stuk door tegen haar ouders Italiaans en tegen mij in het Engels. Nog nooit met een tolk gewerkt maar hier kan je er mij nog tien van geven! In Tinteniac ontbijten wij samen. Dochterlief zit met haar knap koppie met lippenstift, oorbelletjes en alles wat erbij hoort als een fotomodel te ontbijten met tegenover haar een 53 jarige vermoeide Hollander met de wallen over en onder zijn ogen. Dat zij competitie fietst in Italië en ik de Grenslanders uit Geleen nog niet eens kan bijhouden ligt hier aan ten grondslag.
Deze dag begint het ook bij Bennie te kraken. Maar goed dat ik vanaf het begin gedoseerd heb. Daardoor kan ik er nu mee doorgaan. Duidelijkste signaal komt van mijn maag. Als die goed blijft functioneren dan komt het wel in orde.
En gegeten heb ik! Minimaal 3x per dag soep, hoofdgerecht, dessert, allemaal Obesitas porties! Daarbij ook nog de nodige croissants, tartelette des pommes, plakken studentenhaverchocolade etc.etc.
De maatjes 46 passen zich aan. Ze weten toch dat ze geen andere kant opkunnen. Ten opzichte van alle revalidatiegevallen die ik om mij heen zie gaat het nog niet zo slecht met Bennie.
Hallucineer ik? Nee, dat komt later…..’s middags komt voorzichtig het zonnetje door! De zon….. ja echt! Alles drogen: arm- en beenstukken aan de tas hangen en droge sokken aan.
In Villainnes hebben de bewoners die niet 24 uren per dag meehelpen er een waar feest van gemaakt met dansgroepen etc.
Dit is waar Bretagne van geniet: Les cyclist des PBP!
Ik vertrek, aangemoedigd door honderden toeschouwers, zwaai vriendelijk maar hoor ze niet …
Ik denk aan de volgende etappe van 90 km die loodzwaar is: het volbrengen van mijn 3e opdracht. Om 24.00 uur in Mortagne zijn! Op dit moment weet ik niet dat de allerlaatste etappe een nieuwe route is en een loodzware verrassing van de organisatie wordt.
Mijn ervaring is in mijn voordeel en op weg naar Mortagne weet ik precies waar de zware stukken zijn en draai ik lekker op mijn Gazelle.
Om 00.15 stempel ik af met een verborgen grijns op mijn vermoeid gezicht.
“Ik hallucineer zonder paddo’s”
Vrijdag; 150 km.
Onwetend vertrek ik om 01.00 uur vanuit Mortagne naar Dreux. Ik zie af en toe een andere randonneur maar fiets regelmatig alleen. Had ik maar helmverlichting gekocht om de bewegwijzering beter te zien! Het is bewolkt, half mistig weer. Geen straatverlichting, wegmarkering in dit agrarische en bosrijke gebied, denk ik, want meer dan 5 meter kan ik niets waarnemen. Het enige dat ik zie zijn de aluminium zakken van de collega’s die in de berm liggen. Nu wordt het echt naargeestig. Ik rijd op kop van een klein groepje, niemand kan overnemen. In de eentonigheid van het niets zie ik links van mijn voorwiel een grijs beest met zwarte strepen. Dit vreemde dier heeft het formaat van een das. Toch loopt het dwars door mijn voorwiel de begroeiing van de berm in en verdwijnt. Ik kijk naar het wiel. Gelukkig is er niets beschadigd. Zonder mij te realiseren dat dit helemaal niet kan fiets ik verder. Na een poosje is het twee keer achter elkaar weer zo’n dier dat door het voorwiel loopt. Pas dan realiseer ik mij dat ik hallucineer en moet gaan rusten. Langs de majestueuze lanen van La Ferté Vidame slaap ik een kwartier op een bank.
In het mooie sportcentrum van Dreux verneem ik dat zeker 35 % uitgevallen is. Jammer voor hun maar ik ga het halen!
Hiernaast twee bijzondere fietsen van deelnemers. Stokoud en ultramodern. Let eens op de kettingconsctructie van het oudje. Bergop moet hier achteruit getrapt worden!
Dreux Parijs
Bij het uitrijden van Dreux begrijpt een politieman mijn gebaren niet en stuurt mij de verkeerde kant op. Het gevolg is dat ik 45 minuten en twee flinke beklimmingen later wel door hem de goede kant opgestuurd wordt. Miscommunicatie, niet stressen. Ik heb immers nog 6 uren voor de laatste 65 km.
Het wordt een loodzwaar traject. Als ik door de bossen van Rambouillet fiets schijnt de zon. Helaas, niet voor lang. Een enorme plensbui zorgt ervoor dat ik als 6e fietser op een kruising lek rijd. Mijn eerste pechgeval dit jaar.Het duurt geen 30 sec. en een Engelse randonneur komt mij al helpen. Zo hoort het!
Na 86 uren genieten en afzien arriveer ik in Parijs. De Audi R8 staat al op de Mercedes Diesel te wachten. Peter heeft een super prestatie geleverd. De eerste keer meedoen en na 72 uren aan de finish: een klasse apart.
Ik heb vanaf maandagochtend nog geen 2 uurtjes geslapen en het is vijdagmiddag…. Peter rijdt in mijn auto. Hij heeft immers al de nachtrust erop zitten. Meteen nadat we de Périphérique verlaten en de autobaan naar Elsloo voor ons ligt zakt Bennie al met zijn gezicht langs het zijraampje en droomt over de afgelopen week……..
Het zit erop, deelnemers kunnen thuis gaan slapen.
En Bennie rust uit op vakantie.